Subskrypcja Zamów newsy na e-mail: Wpisz na listę Wypisz z listy

Powrót     Kuba Turkiewicz Gwiezdna Epopeja Według Ewoczego Luda ! NOWA NADZIEJA Pośród kosmosu zamętu zrodzona, Piaskowa planeta jak dwie gwiazdy lśni. Czernią wszechświata jest otoczona A pośród jej piasków Sandkrawler tkwi Życia w nim szukasz? Próżny trud. Śmierć znajdziesz tylko, rozkładu ślad Był tu przed tobą straszny lud, Co rządzi światem trzydzieści lat ! Śmierć sieje wokół, cierpień znak, Niby pasożyt światy ssie. Lecz starożytny zwiastował Ptak ! Powstaną planety, miasta, wsie ! Na czele ich stanie zbrojny mąż, Co wiejskim głupkiem wcześniej był. On będzie sprytny niby wąż, Imperium zła obróci w pył! W zimnym kosmosie, jak tafla szkła, Mknie mały statek, plastali zlep. Za nim wyłania się okręt zła I nienawistny lasera łeb ! Zielony płomień, czerwieni błysk ! Szkarłatny promień poszycie tnie... Już wielki statek otwiera pysk By mniejszy wchłonąć w wnętrzności swe! Załoga statku : waleczny zbiór, Rebelii gwiezdnej szlachetny trzon, Wnet stoczy walkę powyżej chmur. Niewola czeka ich lub zgon ! Księżniczka Leia, dziewiczy kwiat, Dziecko niespełna dwudziestu lat Waleczna, dzielna i zalet stu, Spodziewa się wiecznego snu... Lecz w niej nadzieja żyje wciąż Bo serce wielkie jak księżyc ma ! Wie, że istnieje taki mąż, Co nie ulęknie się śmierci, zła ! Przyjaciel ojca, szlachetny ten, Rycerza Jedi dzierżył Moc, A imię jego było Ben ! On mógł swym światłem przegnać noc... Nowej Nadziei nagły błysk Nagle rozprasza lic jej łan. Nim agresora zobaczy pysk, Zrealizuje śmiały plan ! Już robot mały ku niej mknie, W środku ogromny twardy dysk. Nagrała przekazu minuty dwie I zobaczyła błękitny błysk. Już rebeliantów obfity plon Zebrała złej kostuchy chuć ! Śmiało szturmowcom mówili Won ! Teraz cmentarzem tylko ich czuć... Zły i okrutny szturmowców herszt, Który pod maską ukrywa twarz, Znany z robiących wrażenie wejść Pragnie zobaczyć tę straszną kaźń. A kiedy opadła dymu mgła, Na pole bitwy wkroczył był I okiem pełnym wściekłości, zła Omiótł krew, trupy oraz pył ! Był to okrutny, krwawy mord ! Prawu zadano tutaj gwałt ! Darth Vader bezlitosny Czarny Lord Podły przywódca zajadłych hord ! A robot co się Artoo zwał I jego kompan Trzy Pe O Wciąż przedzierają się pośród ciał, Wrażliwi tak jak my, na zło. Kapsuły ratunkowej właz Zaprasza ich jak Bespin mgły. Jeden po drugim śmiało wlazł aby księżniczki spełnić sny. Nicości prując fale złe, Nie wysyłając życia śladu Kapsuła ku planecie mknie Z siłą i szumem wodospadu... Antiles był to dzielny woj. Co cało wyszedł z bitew stu Wśród statku wychowany koj Dziś musi życie złożyć tu. Zły Vader go za szyję wziął Zadając wielu pytań stek I dusić Antilesa jął Na Lorda kompleks to był lek... Antiles kłamstwem karmił go Nim krtani chrobot rozległ się Zanim wygrało z życiem zło Nim serce powiedziało "nie !" A w czarnej duszy niby głaz Zapach wściekłości jął się snuć Szlachetnych spotkał już nie raz Na ich odwagę zwykł był pluć. A kiedy nadszedł bitwy kres Wreszcie "Tantiva" zniszczyć czas Lord przeżył przeogromny stres Bowiem zaginął ważny plan. "Była kapsuła panie mój, Co odleciała w siną dal." "Szturmowcy niech podejmą znój Niechaj odnajdą białą stal" TATOOINE A pośród piasków, słońca i zamętu Kapsuła leży w ciszy niezmąconej Pochodzi ona z pięknego okrętu Okrętu szansy utraconej, A ślady wiodą dziwne z tej kapsuły Nie ludzkie one ani nie zwierzęce Robotów są, pod spodem kopuły Jeden z nich ma sekret, marzenie dziewczęce. Marzenie pięknej księżniczki Organy Księżniczki, której imię Leia Straszliwej broni Imperium to plany I na broni zniszczenie, jedyna nadzieja. Roboty kłócą się niby przekupnie Co jeden zapiszczy, to ten drugi tupnie! Wreszcie rozstanie oba zarządziły I w dwie strony świata chyżo popędziły. Artoo w skały pojechał szukać Obi - Bena Takie właśnie otrzymał księżniczki rozkazy Nagle się porusza skalista arena I z górnych wierzchołków sypią się nań głazy Artoo przerażony obecność wyczuwa Skaner jego ślad życia łacnie pokazuje Wtem maleńki Jawa blasterem wypluwa Energię, co robota wnet paraliżuje. Threepio pustynię wybrał, piasek bez litości Strach ogromny czuje, skrzypią suche stawy Wtem zobaczył białe Krayt-Dragona kości I nagle zrozumiał, że ma dość wyprawy. Chociaż jest robotem modlitwę odmawia Dziwi androida takie zachowanie Jednak Moc szlachetna cud dla niego sprawia I sandcrawler zsyła na uratowanie! W czasie gdy roboty kłopoty znajdują Szturmowcy pustynię czesać rozpoczęli Ziarno po ziarenku piasek przeszukują Nie dla nich wypoczyn w porannej pościeli. Jeden na ślad trafił, to robota cząstka Dowódcy oznajmia o tym znalezisku To uszczelka jakaś malutka jak chrząstka Zatem roboty były na tym piaskowisku ! W sandcrawlerze zbudzony Threepio Artoo odnajduje I do niego woła słowa pojednania Artoo bojaźliwie coś tam popiskuje Co też im przyniesie przyszłość wśród jechania ? Robot każdy swe ruchy dziarsko wykonuje Niektóre gaworzą, inne coś ćwierkają Jawa w międzyczasie pojazdem steruje Na ludzkie osiedle, gdzie już nań czekają. A w środku pustyni, koło Anchorheadu Wbite w ziemię rosną niby grzyb ukryte Domy co nie chronią lepiej niby dotyk pledu Które nigdy deszczem nie były obmyte. A w jednym z takich domów o małej kopule Rodzina Larsów ciche życie wiedzie Ciocia Beru Luke'a wychowuje czule Wujek Owen myśli tylko o obiedzie. Jak czołg domokrążny Sandcrawler przybywa A Owen wraz z Luke'iem przyjemność znajdują W tym, że choć trochę pieniędzy ubywa To jednak za bezcen roboty kupują. Już Threepio wybrany bo mocny jest w mowie I robot jak mały komputer binarny Nagle małemu wybucha coś w głowie Wuj Owen klnie ordynarny. Już Threepio do Luke'a w te słowa uderza "Trza kupić innego robota !" I niby w skrytości tak mu się zwierza : "Polecam tego klamota" Naiwny ten chłopak Skywalker pobladły Uwierzył w wyznanie robota I nim egipskie zapadły ciemności W garażu miał go niecnota Miast jechać do miasta kolegów zabawiać On czyści roboty jak trzeba Wuj kazał mu części zepsute naprawiać Inaczej odmówi mu chleba! Wtem robot pękaty przesłanie wyświetla Co Leia przepiękna nagrała Niestety z nagrania zrobiła się pętla By Leia nie dokańczała. Zdziwiony się patrzy blondynek Luczyna I serce mu żwawiej zabiło Kenobiego wzywa urocza dziewczyna A jemu się ciepło zrobiło. I usta otwiera, i mówić nie może Zaledwie zapytał: "kto zacz?" W zeznaniach się plącze Artoo nieboże To śmiech chce udawać, to płacz. A złoty Trzypeo mu rady udziela By mówił Luke'owi co wie Namawia i prosi swego przyjaciela A Artoo w kółko że nie ! Wtem w głowie pękatej, kopułą nazwanej Koncepcja piekielna powstaje By cele osiągnąć zaprogramowane Robot przy kłamstwie obstaje Wypiszczał niecnota kłamliwe swe słowa Co Threepio jak umie, tłumaczy "By zdjąć ogranicznik Luke musi się zdobyć A wtedy ciąg dalszy zobaczy. A Luke, że do szkoły nie chodził za bardzo I książek zbyt wielu nie czytał Posłuchał robota i wnet go uwolnił Czym biedy sobie napytał. Gdy poszedł kolację zażywać z wujami Nieświadom ryzyka i grozy, Artoo wymyka się tylnymi drzwiami Bo zdjęte ma przecież powrozy. Luke łyka ziemniaki, maślanką popija I nagle rozmowę zagaja Chęcią odejścia z tropu wuja zbija Co prawdę o ojcu zataja. Wuj mówi: "Ty odejść nie możesz i basta ! Wiejskiego parobka masz duszę Zjedz chłopcze lepiej słodkiego ciasta Korzystać z pomocy twej muszę. Dla ciebie jest rola, buraków kopanie A nie pilotów ordery Ty mądrym i zdolnym zostaw latanie A teraz podziękuj żem szczery." Luke białą ma skórę, zblednąć już nie może Lecz oko ma dzikie jak bantha karmiąca Pałając gniewem to patrzy na noże To na wuja - zająca ! Wtem zrywa się chłopak, coś cicho powiedział I skończył jedzenie kolacji Jak dalej postąpić niestety nie wiedział Więc poszedł do ubikacji Gdy zrobił co trzeba, powietrze odświeżył Chciał wszystkie roboty wyłączyć Threepio mu powiedział coś w co ledwo wierzył Zły los znów zaczął tu jątrzyć! Ten robot złośliwy do beczki podobny Ucieczkę rozpoczął samopas Używszy na Luke'u fortel niegodny Gdy ten się wybrał na popas ! Wybiega Luke na dwór, lornetki dobywa Chce dostrzec małego huncwota "Jeżeli jest coś co robotom zbywa Na pewno nie jest to cnota !" "Gaś światło, cholera, już późno, spać trzeba" Wuj Owen obleśnie zakrzyknął "Już idę mój wuju" - Turysta rzekł Nieba I pstryczkiem od prądu był pstryknął. Gdy ranek nadszedł Owen czochra czerep Luuuuuke!- wykrzykuje, taką ma manierę Znikąd nie usłyszy biedak odpowiedzi Bo luke w swym śmigaczu już robota śledzi. Dwaj ludzie pustyni zwani Tuskenami Co na skały weszli szukając ofiary Już mierzą w Luke'a groźnymi lufami. Ale nie strzelają, zabrakło im pary. Jednak decydują odnaleźć młodziana Na banthy wsiadają - zwierzęta straszliwe Pragną pojmać i sprzedać chłopaka kompana I strasznie się cieszą stwory obrzydliwe. Luke, wiejski chłopak nieświadom ryzyka Śmiało przed się śmigaczem z repulsorem sunie Widząc na skanerze, że tam Artoo bryka Nie wie, że na niego zaraz zgroza runie. Kiedy się zatrzymał i Artoo ucapił Threepio swe mądrości przez głośniki snuje Luke na Artoo Deetoo się przyjaźnie gapił A ten w najlepsze Morze Diun skanuje. "Artoo coś zobaczył" Trzypeo ostrzega "Ma on radar dobry i czuły jak trzeba Mówi że zza diuny ktoś tutaj nadbiega I nie jest to, wierz mi zwykły zjadacz chleba." Luke nieco speszony za lornetkę chwyta I na wzniesienie jak łania się wspina Ciekawe co zobaczę, sam siebie zapytał I nagle ze strachu mówić zapomina. Widzi ludzi pustyni ślad przerażający Dwie Banthy, ich guano, kawałek człowieka Wtem wyrasta przed nim typ atakujący Luke pada, a Threepio w panice ucieka. Gaffi Stick - broń straszna i wielce skuteczna Nasz bohater był zemdlał, świadomość pożegnał Tuskeni śmigacz plądrują, zgraja wszeteczna Wtem rozległ się ryk, który precz ich przegnał. Artoo w niszę wciśnięty, co w skale zrodzona Rozwój sytuacji bacznie obserwuje. Tuszy, że Rankor nadchodzi, albo i Gorgona I choć jest robotem, już się denerwuje Sylwetka się zjawia niegroźna tymczasem Podobna do Jawy, gdyby nie ta wielkość Ma kaptur, płaszcz zniszczony przewiązany pasem A z jestestwa bije dobroć, przyjacielskość. Nad Luke'iem przyklęka, lico swe odsłania Lico z odciśniętym piętnem doświadczenia Z jego oczu znak mądrości się wyłania Aż Artoo jęknął z podziwu wśród swego schronienia. "Nie bój się, choć tutaj."- Starzec nakazuje. Artoo pełen lęku z niszy się wysuwa Starzec niby szaman coś tam pomrukuje I dotykając Luke'a słabość zeń usuwa. Chłopak przebudzony szyję swą masuje Na wybawcę swego patrzy zadziwiony "Ben Kenobi !" woła i plecy prostuje Artoo słysząc nazwisko, skacze ucieszony ! "Co cię tu sprowadza ?"- Ben Kenobi pyta "Na Jundlandii Pustki pchać się jest głupotą" Luke'a wciąż uwiera skała zimna, lita Wstaje więc ścierając ze swych spodni błoto. "Ten mały robot tutaj jest przyczyną Dziwna ta maszyna szuka swego pana Pamiętałem nazwisko jego przed godziną... Wiem już ! Szuka Obi-Wana ! Bena mina zrzedła, łza się w oku kręci Stary człowiek westchnął, pierś wypina ładnie Drżącym głosem mówi, pełnym wspomnień chęci "Imię to człowieka, który skończył na dnie" "Znasz go ?" - Luke pyta, cały zadziwiony Ben wspomniał los Anakina, postać jego żony "Czy on nie żyje?" - młodzieniec nalega Sądząc, że Obi-Wan to starca kolega. "Póki co, żyje jeszcze, choć młodość utracił Pustelnika wiedzie żywot tu surowy Za błędy młodzieńcze bardzo długo płacił Ale żyje. Co więcej, wydaje się zdrowy." Luke oczy otwiera, szczerze jest zdumiony Promyk zrozumienia do mózgu dociera A zatem ten starzec, pyłem nasycony Adresatem wieści jest Artoo - Kuriera ! To jego pomocy księżniczka szukała I on jest tym mężem potężnym Na niego dziś czeka galaktyka cała Bo on rycerzem jest mężnym ! W wieku sześciu był miesięcy, gdy go matce odebrali Piętnem Jedi naznaczony W trudzie, znoju trenowali On dla Mocy jest zrodzony ! W wojnach wielu błyszczał cnotą I odwagą świat zadziwiał Dziś dom jego - skromną grotą Zgarbił się i był posiwiał Wielkie poniósł w życiu straty Przyjacielem mistrz był jego W strasznej walce hen, przed laty Świadkiem był porażki tego... Kochał także ucznia swego... Który był dobrego serca. Dziś zrządzeniem losu złego To okrutnik i morderca. OBI WANIE ! WIELKI BENIE ! PORA CHWYCIĆ ZA ORĘŻE ! PORA STANĄĆ NA ARENIE ! I ROZDEPTAĆ PODŁE WĘŻE ! PORA PLECY WYPROSTOWAĆ ! PORA PRZYPIĄĆ MIECZ DO PASA ! GALAKTYKĘ URATOWAĆ ! BRAKNIE NAM TAKIEGO ASA ! WRÓĆ ZZA GROBU SWĄ POTĘGĄ ! DAJ NAM PRZYKŁAD SZLACHETNOŚCI ! MY ZA TOBĄ PÓJDZIEM WSTĘGĄ ! TY NAS PROWADŹ KU WOLNOŚCI ! Luke pierś pręży, nos zadziera I wysyła taką myśl: "Robot znalazł bohatera ! Wielkie święto mamy dziś." "Do mej groty skryć się trzeba ! Bo Tuskenów siła ! Moc ! Choć żem huknął jak grom z nieba Nie na długo czarów koc ! " Nie minęła ni godzina Ani nawet chwili pół Już Luke gościem jest u Bena Zastawiony suto stół Kiedy zjedli i popili Artoo nadszedł włączyć czas I dziewczęcy byt motyli Podziwiają wszyscy wraz. A Księżniczka frasobliwa Co o galaktykę dba Rzecz to wielce osobliwa W cudze sprawy nos swój pcha ! Czynów rachun się uzbierał, Leii lico w trwodze lśni Błaga aby pan generał Przybył, pomógł, dzielny był. Pan Generał czoło marszczy W jego oku gniewu swąd "Musisz poznać mocy drogę zanim wyjedziemy stąd" Ale zanim to powiedział Skrzynię odkrył ciężką on I Luke'owi, który siedział Pokanuje piękną broń. Miecz to jest po twoim ojcu Byś go posiadł pragnął był Miecz to wielce elegancki Wrogów twych obróci w pył. Luke był wielce zachwycony Sledzi Bena słowa tok Trochę biedak zadziwiony Mieli w głowie myśli tłok. "Ojciec twój był wojownikiem" Zdradza prawdę stary Ben "Nie był żadnym podróżnikiem Jak wuj kłamie, oszust ten" Był on wielkim przyjacielem Silna była przy nim Moc Lecz nie żyje on niestety Wieczna go pochłania noc. Był raz kiedyś Jedi mężny Byłem ja nauczycielem mu Zdrajca z niego jest potężny On przyczyną ojca snu. Vader kiedyś go nazwali W tym imieniu trwoga śpi Wszyscy co z nim wojowali Są już w raju, uwierz mi. Poznaj więc drogę - mówi Ben Mocy, co wiedzie w siną dal Polecisz ze mną w gwiazdy, hen ! Larsom zostawisz tylko żal. "O kurka wodna i jasny gwint" Powiada Luke'a gęba cna Do domu pora wracać mi, A ty namawiasz mnie do zła. Jak wolisz, tchórzu - mówi Wan Zrobisz jak zechcesz, bubku ty Jak wolisz, hoduj zboża łan A galaktykę zostaw mi. " Mogę zapewnić transport ci Wprost pod Mos Eisley portu drzwi Tak ci pomogę właśnie ,Ben Jedyny znam ja sposób ten. W kosmosie czerni, wśród pyłu gwiazd Ogromna kula plastali trwa O sile ognia tysięcy miast By grozę szerzyć zimna i zła Na jej pokładzie w pokoju rad Wszyscy dowódcy w naradzie tkwią Jeden z nich oczy ma jak gad I twarz ruchliwa jak maska zła. Admirał Motti imię ma I wierzy w Technologii czar Generał Tagge w opozycji trwa Na sali wielki panuje gwar. Kiedy się zjawia Czarny Lord Wielki Moff Tarkin kroczy z nim Omal tam nie zaistniał mord Vader nie ścierpiał Mottiego min. Mof Tarkin to rodzony szef Vadera uspokoił w mig Z gardła Mottiego nie trysła krew Kłótnię złagodził Tarkina dryg ! Nie wolno szydzić z Vadera cnót, (Co usiłował Motti był) Bo używając mocy cud Obróci ciebie w martwy pył ! Jak znaleźć bazę rebelii trza ? Jak uratować plany swe Co rebeliantów wataha zła Ukraść dziś ośmieliła się ? A na planecie dwojga słońc Pośród pustkowia piasku diun Luke z Benem znalazł niestety coś Co jest przysmakiem sępów i kun. Przy sandcrawlerze, z którego złom Pozostał tylko, zniszczony wrak Odnalazł zwłoki Jawów on Życie odebrał im podły rak ! Nowotwór, który toczy dziś Tej galaktyki korpus cny Serce jej pełne bolesnych rys A światem rządzi władca zły. Luke myśli silnie, dziwi się Myśli, kto zabić Jawów chciał Ludzie Pustyni ? (chyba nie) Bezradnie stoi pośród ciał. Ben Mocy użył i już wie Mrozi twarz jego wizja ta ! "Ludzie pustyni strzelają źle, Rękę szturmowców widzę tu ja !" Ludzie w pancerzach, myśli Luke Zabili kilka niewinnych Jaw ? "Z robotami oni szli" Myśli w panice wstrzymując kał. Jeśli trafili na ich trop To mogą trafić również do... Do domu mego, gdzie wuj chłop W piersi swe przyjmie lasera snop! Luke się przeraził, widzi to Ben Powstrzymać chłopca słownie chce Lecz lekkomyślny farmer ten Nawet nie raczy odrzec : "nie !" Już do śmigacza wskoczył, hop ! Już dopalacze grzeją się Z silnika iskier leci snop I dysze pchają pojazd dwie. Paniczny lęk narodził się Pośród pustkowia w mózgu mu A serce głośno krzyczy nie ! Chce już być tam, jest jeszcze tu. A gdy zobaczył własny dom Pośród płomieni gęsty dym, Opuścił pojazd, w duszy grom ! Czy to co widzi jest...TAK ! Tym ! Zwłoki rodziny, ciocia, wuj Sierotą znowu jestem ja Niezmiernie wielki smutek mój Do zemsty mnie ten obraz pcha ! Jam stracił wszystko, sierotom był Bez ojca, matki, mieszkaniec wsi Wyrzutek świata, społeczny tył Dziś pora los odwrócić mi ! Wszystko com kochał, zabrał świat Sądzone mi jest zwiedzić go, I choćbym walczył tysiąc lat Pomszczę swą krzywdę, zniszczę zło! Miasto Mos Eisley, uwierzcie mi Pełne szumowin, morderców raj W dokach i portach sto statków tkwi Co odwiedziły piaszczysty kraj. Szczury pustyni, szczerbaczy tłum Skacze przed miastem, igra i pląsa Nagle silnika płoszy je szum To śmigacz mknie, Ben kręci wąsa Niebo błękitne, z gorąca drżące Złocisty piasek i miejski pył Na niebie statki, promy płynące Na ziemi ronto i jawa był. Setki garindan, rodian tysiące Tabuny innych z kosmosu ras Dziesiątki szpiegów, roboty lśniące I wielka fala szarych mas. W tym kotle życia i zgiełku miasta Szturmowców patrol wypełnia trud Znaleźć roboty mają i basta ! Na razie znajdują tylko brud. A kiedy śmigacz z Luke'iem i Benem W miasto się wbija jak w masło nóż Wnet spotykają się z przeznaczeniem Patrol ich spostrzegł, zatrzymał już. "Skąd te roboty, szybko gadajcie !" Niegrzecznie pyta szturmowców wódz Ben koncentracji szybko używa Przejąć kontrolę on będzie móc ! "To nie roboiy, których szukacie" z naciskiem mówi ten stary dziad "Ich nie widzicie, nas wypuszczacie" W szturmowców mózgi rozkaz się wkradł. Śmigacz przejechał, szturmowcy zdębieli Luke zadziwiony oczy trze Jak to się stało, nie wiedzieli A Ben się śmieje He he he. Gdy zatrzymali się pod kantyną Jawowie spieszą śmigacza dotykać Ben radzi lukowi z poważną miną Aby spróbował kłopotów unikać. W progi wstępują lokalu tego Co strasznych przestępców osoby przyjmuje Za sprawą barmana gruboskórnego Niemiły zwyczaj tutaj panuje. Roboty wstępu prawa nie mają I zostać muszą niestety za drzwiami Luke z Benem w progi kantyny wkraczają I w tłumek brną z kreaturami. W barze Arcona i Ithorianin Tam kilku Bithów , Devalorianin Muftak i Kabe, Aqualish, człowiek Potwór co ludziom spędza sen z powiek. Wielu pilotów, kilku szmuglerów I urzędników oraz farmerów Tam w kącie Trevagg z Night Lilly pląsa A tam znów Wolfman, co groźnie kąsa. Luke baru blatu szybko dopada I mleko kiszone sobie zamawia Nie zauważył swego sąsiada Który kłopoty tu zawsze sprawia. To Ponda Baba, morda okropna Bestia z planety Aqualią zwanej Istota głupia zła i pochopna Pełna agresji nieokiełznanej. Luke lekceważy jego mruczenie I się odwraca do niego tyłem A tu pojawia się zagrożenie Że Luke za chwilę stanie się pyłem. Bo Ponda Baby groźny kolega Doktor Ewazan, gęba parszywa Myśląc że Luke to jakaś lebiega Przekleństwa miota, wzrokiem przeszywa. Nagle się odsiecz zjawia sędziwa Ben załagodzić chce sytuację Niestety Baba, bestia kłótliwa Po blaster sięga, robi sensacje. Ben ze spokojem godnym bramkarza Miecza dobywa, atak odpiera Zapach rozchodzi się cmentarza Kiedy Evazan z Babą umiera. Walają flaki się po podłodze Ludzkiego ścierwa żałosne kawałki Ben mieczem pociął wroga srodze Nikt już nie stanie z nim do walki. Tylko Chewbacca dzielny małpolud Nie wystraszony jest Bena czynem Podziw dla starca czuje wielkolud I poczęstować pragnie go winem. Kiedy siadają razem przy stole Han Solo do nich się dosiada Już rozmawiają o Sokole Wesoła toczy się biesiada. Musimy lecieć, mówi Ben, Prosto w przestworzy ciemne trzewia Do Alderanu lasów hen Bo taka właśnie jest potrzeba. "Zapłacić trzeba, odrzekł Han Tysięcy kilka mieć ja muszę Dość nagłą dziś potrzebę mam Bez forsy nigdzie się nie ruszę." Przemytnik ten ma złote serce, Wysokiej próby kruszec I chciałby wszystkim pomóc wielce Lecz czuje się jak głuszec. Jak głuszec, lub gundarków brat Ofiara polowania Ukrywać musi się ten chwat Przed myśłiwymi drania. Tym draniem wstrętny ślimak był Olbrzymi Jabba szpetny Przód gruby, miękki. Cienki tył I umysł nieszlachetny. Han kiedyś, robiąc Kessel Run W pułapkę głupio wskoczył I awaryjny snując plan Ładunek był wytoczył. Ładunek ów to Hutta dóbr Element był poważny Han długo płakał niby bóbr Bo czyn był nierozważny. Pieniądze oddać trzeba by Obyczaj dobry każe Bo kiedy z Huttem zadrzesz ty Zapełnią się cmentarze! Pieniądze są potrzebne mu By udobruchać Hutta Przywrócić czar dobrego snu I pląsać całe lata. "Możemy dzisiaj tobie dać Gotówką dwa tysiące Na więcej nie jest nas dziś stać" Spojrzenie współczujące. "Na Alderanie, jednak wiedz Dostaniesz resztę złota Daleko od Imperium miedz Pogoda, czy też słota" "Seventeen" - mówi dziarski chwat "To chyba mi wystarczy Umowa nasza nie ma wad !" Podziwia umysł starczy. A gdy szturmowców grupa zła W kantyny progi wkracza Han Solo na swym miejscu trwa Luke z Benem się wytacza Do licha ! Forsy mamy w bród Han Solo się ucieszył Te słowa słodkie niby miód Żuł długo, aż się speszył. Hewbacca poszedł czyścić deck Pokładem także zwany Przystojny jak Gregory Peck I ładnie uczesany. Han Solo już wychodzić miał Gdy nagle padł ofiarą Gdy spośród wielu ciepłych ciał Wychynął Greedo z karą. Ofiarą Greeda wściekłych rządz Co przez naturę gnany Chciał los swój jako łowca prządz Zmierzając do nirwany. I "Huta tuta Solo" - rzekł Wesołym rzężąc tonem Radosny, że Han Solo zmiękł Jak przed cesarza tronem. Gdy pogawędka Hana trwa Rodianin rusza gnatem Jego zielona gęba zła Kojarzy nam się z katem. Popełnił Greedo jeden błąd Bo spuścił z oczu dłonie A kiedy nagle poczuł swąd Zrozumiał, że sam płonie. To Solo co w kaburze miał Blas Techa blaster dobry Zamienił Greeda w martwy kał Bo sam był bardziej chrobry. Wychodząc rzucił monet plik Koledze, co się Wucher zwał. On tam porządek zrobił w mig Spec od sprzątania martwych ciał. Han Solo Jabbę spotkał wnet U statku swego zbrojnych wrót Czujny jak łania, sprytny jak kret Wyczuł robaka tego smród. Oddawaj forsę - rzecze Hut Winien mi jesteś banknotów plik. Z Greeda zrobiłeś worek szmat Lecz ja załatwię ciebie w mig ! Daj spokój, Jabba. Równaj dech ! (skąd wiesz, że Greedo martwy już ?) Po prostu mi dopisał pech, Kto to przewidzieć mógł, no którz ? Daję ci szansę - rzecze zwierz By zdobyć siana, ile trza ! O konsekwencjach zwłoki wiesz, Mój gniew myśłiwy każdy zna ! To mówiąc Jabba daje znak Świta opuszcza startowy dok Niełatwy Hana los, oj tak, Bo Jabba groźny jest jak smok. Nie zniknął jeszcze Jabby zad A w doku nowych gości rój Ledwie on do sokoła wsiadł Gdy oddał strzały jakiś... zbój. To stek szturmowców żwawo mknie Pojmać sokoła, Hana też Luke i roboty trworzą się Han Solo myśli "strzerz się strzerz". Solo oddaje strzałów sto Pokotem kładzie szturmowców zbiór Za sterem siada, że hoho I nagle, jakby dostaje piór. Pieści wolanty stare dwa I przycisk co dopuszcza moc Gdy ryk silników w porcie trwa Sokół wystrzelił w nieba noc. W przestrzeni Sokół żwawo gna Rozcina próżni groźny stan Silników mazur ciągle trwa Gwiazdy ruszają w rześki tan ! Z przestrzeni wyszły statki dwa Wielkie jak Bena ojczyzny pół Luke w niepewności za Hanem trwa Na kokpit gapi się jak wół. Nie pojmie ich imperium dłoń Han wskoczył w nadprzestrzeni cug Już nawet nie strzelają doń, Ot igła, która wpadła w stóg Wirują gwiazdy, iskier snop Czernią kosmosu błyszczy los Człek stary, robot oraz chłop W domenę bogów pchają nos. Muszą z nieznanem zmierzyć się Technologiczny terror znieść Przejść próbę, może nawet dwie Czy znajdą czas by obiad zjeść ? Kosmos W kosmosie czarnym niby noc Piękna planeta żwawo mknie Zło jest jej obce, wielbi ją moc Lecz nie pożyje już długo, nie ! Oto techniki wraży cud Co kształt ma kuli, niby glob A na pokładzie serca lód Groźny zaczyna ku niej lob. To gwiazda śmierci, życia wróg Ku Alderaanu kuli gna Moff Tarkin, Vader jego drug Kierują gwiazdą tą jak trza. Zielony laser, promień-zuch Pancerz planety, jądro drze ! Po ludziach został tylko duch ! A w eter poszło głośne NIE !!!!! W odchłani czarnej światła bez Wśród nadprzestrzeni groźnych smug Ben ludzi ból czół, morze łez Empatia ścięła go prawie z nóg. Co ci się stało pyta Luke (by przerwać trening pretekst miał) Ben musiał usiąść bo nie czół nóg Luke wiedzieć co się dzieje chciał. "Zawirowanie mocy ja Poczułem właśnie że hoho Gdzieś w galaktyce rozpacz trwa! I triumfuje podłe zło." Bla bla bla bla bla - mówi Han I dłubać w nosie łobuz chciał Wnet zebrał ignorancji łan Na zewnątrz jakiś tumult trwał. Dowiedział o tym jednak się Gdy z nadprzestrzeni wyszedł - hop Choć nie kierował statkiem źle Brakiem planety zdziwił się chłop ! A na jej miejscu niby zol Wytrysnął asteroid pas Han zrobił minę niby troll Najchętniej wziąłby uciekł w las ! Lecz, że się lubił popisywać, Na obcych robić wciąż wrażenie Jął statkiem bolidy przeskakiwać Było to wielkie przedstawienie ! Wtem tie fightera rozległ się głos Podwójny silnik wydaje ryk Czy przesądzony jego los? Czy ktoś usłyszy w kosmosie krzyk? Han Solo strzelać do niego chce Chewie zagłuszać transmisję jął Zanim skończyli działania te Strach ich potworny nagle zdjął. Bo oto w czerni z przodu hen Tam, gdzie migają tysiące gwiazd Kosmiczną stację dojrzał Ben I setki laserowych gniazd. Bez walki nie chciał dać się Han I już ładował baterie dział Lecz uspokoił go Obi Wan Bo bardzo sprytny pomysł miał. Płytę z podłogi przemytnik zdjął W której przemycać towary zwykł I wszystkich tam upychać jął Wreszcie w otworze sam był znikł. I kiedy statek niby kleszcz. Pośród skorupy stacji wsiąkł Imperialistów przeszył dreszcz Bo nie znaleźli nic prócz ksiąg. Gdy w suchym doku Sokół stał Ekipa przeszukała go I tylko nos Vadera drżał Czuł zakłócenia że hoho. Wieczorną porą kiedy mrok Ogarnął wszystkich planet pół Nasza załoga czyniąc krok Przenosi szybko się pod stół. I kiedy wchodzi scaning crew (Załoga, która skaner ma) Chewie ich chwyta nagle wpół Han solo strzela tra ta ta. Udając nieszczęśników dwóch Którzy zginęli czyniąc skan Kolejny wykonując ruch Realizują drugi plan. Wołają wnet szturmowców tych Co stać musieli niby straż Laserem wykonują sztych Szturmowcom masakrując twarz. I kiedy z nich ucieka krew Ben ich ze zbroi obdarł wnet Chewbacca ryczał wciąż jak lew Chociaż miał cicho być jak kret Pan w czarnej czapce, co baczki miał Death staru załogantem był Naprawiał hełmy jego dział A czasem nawet blastery mył. Luke wychowanie przyjął wiejskie Nikt dobrych manier go nie nauczył Obce zwyczaje mu rycerskie Więc kłamał i się ciągle włóczył. Dlatego bardzo łatwo mu przyszło Oszukać pana w czapce czarnej A gdy jego kłamstwo na jaw wyszło Pan zginął z ręki Wookie brutalnej. I nie minęło pół minuty Kiedy w dyżurce nasi siedzieli Artoo w komputer wsadził druty Deathstaru plany oglądać jęli. Ben chociaż słaby, zdrowia dobrego Zapamiętując najlepszą drogę Rusza do celu odpowiedniego Żegnając czule Luke'a niebogę. "Muszę wyłączyć pole siłowe Byście Sokołem mogli uciekać Na ciebie czekają przygody nowe Ja za Vaderem muszę poczekać. Benie Kenobi - Luke mu odpowie Ty zostań z nami dziadku szalony Czy pomieszało się tobie w głowie ? Jam jest do walki nie szkolony. A Ben łagodnie na niego patrzy Jakieś frazesy o mocy prawi Powiedzieć "żegnaj" nawet nie raczy Ale chłopaka błogosławi. Gdy drzwi zamknęły się za Kenobim Chłopak łzę z oka palcem ociera Han coś nieładnie mówi o Obim Lecz lik cynizmu nie popiera. A Artoo, który się wlogował Oraz imperium połamał kody Wiadomość ważną przyfilował Aż Luke się musiał napić wody. Księżniczka siedzi w celi więzienia Tłumaczy Treepio mowę robota Artoo ma więcej do powiedzenia "Księżniczkę zgładzić chce ta chołota." A Han, co życia nie lubi tracić Powiedział że jej ratować nie chce "Ona ci może dużo zapłacić" Luke chciwość Hana wesoło łechce. Tu Han się zgadza, przemytnik chciwy Bo znalazł powód działania świetny Udaje, że zeń łotr prawdziwy A tak naprawdę jest szlachetny. By działać, małpie Chewie zwanej Kajdanki włożyć trza na ręce Jak jakiejś bestii pokonanej Która cię może zjeść w podzięce. Chewie się z trudem na to zgadza, Przemytnikowi ślepo wierzy Ale gdy ten go wyprowadza Okrzyk Chewiego włosy jeży. W szturmowcach kasku a nawet stroju I z Wookiem niby więzień żwawym Mężczyźni ruszą wnet do boju By splamić ręce dziełem krwawym. Biedne roboty w strachu żyjące Nie opuszczają swej kryjówki W kącie schowane jak zające Czują na plecach elektro-mrówki. Po korytarzu żwawo mkną Szturmowcy biali niby śnieg A w środku Luke i Solo są Co w stroju kryją się jak szpieg ! A mały robot droid-mysz Wesołą piosnkę nucąc pełzł Chewie powiedział mu a-kysz A robot prawie w strachu sczezł. Do windy wsiedli, chociaż Luke Nie widział w hełmie prawie nic Czy śmiały plan się powieść mógł ? Czy lepiej z windy uciec - chyc ! ? Za późno by rozważać plan Ucieczki bo to piętro już Podchodzi do nich w czerni pan A Chewie go zamienia w kurz. A dzielnych zaś strażników garść Co bronić chce imperium cnót Rozmazał niby szarą maść Potężny rebeliancki but ! Odsieczy oddział nadszedł wnet Wyczuwszy Hana Solo bluff Ich hasło brzmiało "wet za wet" Lecz solo walczy niby lew. Nadstawia swą szeroką pierś Aby przyjaciół bronić wciąż Dzielnie ochrania Chewiego sierść Odważny - sprytny jest jak wąż. Luke w międzyczasie robi to, Co dobrym czyni go chłopczyną Bo wciąż zwalczając podłe zło Czule zajmuje się dziewczyną. Księżniczkę bowiem znalazł w celi I uratował ją niebogę I choć nie było tam pościeli Chętnie by złapał ją za nogę. Atak szturmowców swą potęgą Nie ustępuje furii Hana I atakując zwartą wstęgą Omal nie doprowadzają do pojmania naszych bohaterów, którzy cudem uchodzą z życiem nadludzkim wysiłkiem przedostając się do zsypu... Oooops. Zgubiłem rytm. Przepraszam. A w zsypie cuchnie brzydko tak Że aż Chewiego czuły nos Zmarszczył się niby jakiś flak I jął narzekać na swój los. Kłopotów jednak był to start Bo Dianogi gałka oczna Widząc że ma dziś wielki fart Poleczkę tańczyć chce z Opoczna. I widząc chłopca jak z obrazka Pod wodę szybko go wciągnęła Przez chwilę słychać, że coś mlaska Chyba go zjadać nagle jęła. Na szczęście jakiś straszny dźwięk Który żelazne ściany dały U Dianogi wzbudził lęk Nie duży, ale i nie mały. Puściwszy Luke'a poszła w dal Aby pod wodą zniknąć gdzieś Dość miała złotowłosych lal Nie mogła Lucke'a biedna zjeść. Tymczasem taki wielki strach Na naszych załogantów padł Że pośród śmierci oraz blach Nawet Han Solo nagle zbladł. "O rety co ja teraz zrobię ?" Pomyślał ten przemytnik cwany "Zbliżają chyba się ku sobie Te twarde dwie żelazne ściany !" I gdy nadzieja im uciekła Kiedy myśleli, że nie żyją Artoo ich szybko wyrwał z piekła I Threepio robot z złotą czystą szyją. Bo pogadawszy z komputerem Co zawiadywał gwiazdą śmierci Artoo zostaje bohaterem Lecz nie usłyszy słowa "merci" Nie mija nawet chwili ćwierć Kiedy w ubrankach swoich już Znów ocierają się o śmierć Szturmowcy znowu są tuż tuż ! A w owym czasie dalej gdzieś W swoim kapturku dziadek Ben Swój krzyż na plecach musi nieść I pokutować w sposób ten ! Wyłączył pole ten generał I plan realizując dalszy W myślach Vadera śmiało gmerał Bowiem mądrzejszy był i starszy. A Vader czując co się dzieje Ochoczo chwyta miecz do ręki I wierząc, że Benowi wleje Śmiało odpędza wszystkie lęki Nieuniknione jest spotkanie Potęgi dwie się zetrą zaraz Ktoś tu dostanie tęgie lanie Szykuje niezły się ambaras ! Tymczasem Chewie, Leia i Luke Odwagi Hana są świadkami Bo niczym gniewu pradawny bóg Sam jeden ruszył za szturmowcami. Tymczasem nasi świadkowie napaści W ucieczkę szaloną rzucają buty I mknąc niechybnie ku przepaści Muszą kotwiczką uprawiać rzuty. Długo bajdurzyć i bzdury pleść O ich kluczeniu wśród korytarzy Bo główna opowieści treść O przepełnieniu mówi cmentarzy. Wśród bowiem krzyków ognia i znoju Tylu szturmowców nagle poległo Że aż stwierdzono w statystyk pokoju Że ich pogłowie redukcji uległo. Tymczasem nasi, biegli, skakali I wyprawiali harce najdziksze, Wreszcie przy statku się spotkali Co przypominał kosmiczną rikszę. I kiedy wsiadać do środka im przyszło Wymyślić fortel szybko muszą I chyba nic by z tego nie wyszło Lecz Ben okupił ich wolność duszą. Bo oto zwarły się dwa promienie Lasery mieczy wydają dźwięki Czas na przeszłości krótkie wspomnienie Oręże jęczy w takt ruchów ręki. Ben, Vader walczą, wszyscy się gapią Iskry i ozon szaleją w bazie Szturmowcy Luke'a chyba nie złapią Bo są zajęci patrzeniem na razie. I kiedy walka ciekawą była I wynik trudny do przewidzenia Świetlówka Bena się wyłączyła Umarł nie mówiąc do widzenia. To jego wolą, decyzją śmiałą Tak zakończyła się potyczka Bo stracił walki wolę całą I zgasł jak stara zapalniczka. Luk'e "Nie !" wrzasnął i zaczął strzelać Chciał sam pokonać potęgę wrażą Nagle duch Bena każe spierdzielać (Głosem, więc go nie zauważą) Już w dziarskim pędzie sokół pomyka Ku swojej bazie księżniczka pędzi Po groźnej walce wreszcie umyka Strzelając w myśliwce jak do łabędzi. Luke obsługując działko nowe Okazję chłopak ma się przekonać, Że Tie fightery są wybuchowe A ich piloci lubią konać Gdy do Yavińskiej bazy przybyli Podsłuch ukryty na Sokole Przywożąc, bazę tę zdradzili Jak jakieś ćwoki lub głupole. I pojawiła się potrzeba By szybkie podjąć już działanie Nim Tarkin wyśle ich do nieba Zapewnić mu wyparowanie Już Artoo pluje swoją wiedzą Komputer ją analizuje Piloci wkrótce się dowiedzą Jak gwiazdę śmierci się zepsuje A kiedy wiedzę już bogaci W hangarze swe silniki grzeją Żaden nie wkłada świeżych gaci Bowiem ich nerwy już szaleją Wszyscy startują by ku walce Spieszyć co losy świata zmieni Luke już na sterach trzyma palce Troszkę z emocji się czerwieni. Ze smutkiem wspomniał rozmowę z Hanem Którą przed chwilą jeszcze wiedli Solo opuścił ich nad ranem By łowcy nagród go nie zjedli. Chciał Jabbie spłacić swoje długi Nie chciał swym kunsztem rebelii wspierać Wysoko cenił swe usługi Przy swoim lubił się upierać I oto lecąc teraz X-wingiem (rym częstochowski tutaj wstawię) Wesoło leci przed Y-wingiem (kiedyś na pewno rym ten poprawię) Żar w sercach płonie Dziesiątki statków Pocą się dłonie Tych nastolatków. W oczach nadzieja i gniewu blasku Mieszanka strachu i niepewności Nie dla nich honory i oklaski Nikt nie dożyje późnej starości. Zwarli się w walce z okrutnym wrogiem I wymieniają energii wiązki Śmierć stoi już za życia progiem Waldorf szykuje dla nich Powązki. Tarcze włączone, skrzydła w pozycji Złoty, czerwony, ognia ściąganie Na skutek silnej opozycji Porkins rozpoczął pierwszy spadanie. Ten na ogonie, tamten od spodu, Chłopcy okrutnie wroga ścigają I nie sprawiają dowództwu zawodu Choć coraz częściej wybuchają. Jak trafić w mały lufcik wywietrzny Co go konstruktor gwiazdy zbudował Aby ten obiekt nie mógł być wieczny Chyba specjalnie dywersjował ! Ale gdy Vader nadlatuje Skuteczność "dobrych" mocno spada Coraz ich więcej eksploduje I plan ataku się rozpada ! Wielu zginęło naszych rebeli Gold Leader i jego załoga cała Przywódcy sojuszu nie przewidzieli Że rebelianci mogą dać ciała . I wreszcie został samotny Luke Jego przyjaciel Biggs już zabity Wątpi by w lufcik trafić mógł Jest zasmucony oraz przybity. I już się zapał zamienia w rozpacz Miażdży nadzieję Imperium but Rebelii flagi łopoczące Ocalić może tylko cud. Modlitw tysiące unoszone Z Yawinu Cztery lecą w dal Serca niepewne choć wzruszone Wierzą że w radość zamienią żal. W zaświatach człowiek nieżyjący Odbiera ludzką żałosną myśl I nagle mędrzec współczujący Pomagać pragnie im już dziś. I kiedy Luke już prawie ginie Słyszy w swej głowie tęgi głos : " Pamiętaj, że twa moc nie minie, Odmienisz teraz wojny los !" I gdy rebelia w bólu kona Pośród cierpienia krwi i ran Nadchodzi odsiecz upragniona Z czerni kosmosu zjawia się Han ! Już eksplodują statki wroga Luke już odpala pociski dwa Vader w korkociąg wpada nieboga Dla niego walka o życie trwa ! I gdy nadchodzi moment zagłady Tarkin rozkazał Yawin zniszczyć Załoga gwiazdy nie dała rady Sen sprawiedliwych musiał się ziścić. I gwiazda Śmierci, symbol złowieszczy W potoku ognia w pył się rozpada Dramat zwycięstwo Rebelii wieszczy Ale Imperium nie upada. Ben znalazł spokój w zaświaty wraca Ku bazie leci z załogą Luke Zabiła większość pilotów praca, Aby zwyciężyć chłopak ten mógł. Krwawa ofiara z życia złożona Uratowała piędź wszechświata I tylko matka zrozpaczona na syna czeka, brat na brata... * W sali tronowej dawnych Masasów Tłum rebeliantów w skupieniu stoi Nikt nie wydaje żadnych hałasów Nawet Ce Threepio w żelaznej zbroi. Muzyka cudna nagle rozbrzmiewa I już księżniczka na schodach stoi Nadzieję w serca żołnierzy wlewa I duszę swoim przykładem zbroi. I oto brama z żelaza cała Już się otwiera i wchodzą Oni Bochaterowie galaktyki By medal przyjąć z cudnych dłoni. Pan Luke Skywalker, dzielny młodzieniec Chłopiec bez ojca na wsi chowany Pełen honoru, jakby odmieniec Niezbyt starannie ufryzowany Han Solo, dzielny przemytnik - łobuz Chłopak jak złoto, choć trochę szelma Serca dobrego, uczuć globus Ale na pewno nie oferma. A z nimi kroczy Chewie Wooki Rasy nieludzkiej tęgi małpolud, By nie poleciały w ich stronę zbuki Nie nagrodzony będzie wielkolud. Bo chociaż szczytne głosi hasła Rebelia mocno rasizmem stoi Jak wszystko pełna jest plugastwa Wielu się obcych ras tutaj boi. Już się ku schodom zbliżają nasi Bohaterowie dnia dzisiejszego Nic ich zapału dzisiaj nie gasi Nie znają bowiem dnia jutrzejszego. Niektórzy medal właśnie dostają Inni wydają głuche pomruki, Roboty piszczą i lekko drgają Na dworze na vivat walą bazooki. Tak oto kończy się pierwszy rozdział historii walki dobra ze złem Niedługo opowiem wam całą resztę Jak zwykle kosmos będzie jej tłem !! Kuba Turkiewicz 1999/2000